De paniek slaat me om het hart.. ik ken dit niet!

Geen van mijn kinderen was als baby zo ziek. Hooguit een verkoudheid of een dagje flinke koorts, maar dit… dit is nieuw. Terwijl mijn moeder Anne-Fleur aan het verschonen is, komt de kots er van boven met golven uit en spuit haar poep de hele boel onder. De zure geur en de wit groene vloeistoffen komen mij tegemoet. Terwijl ik met het ziekenhuis aan de telefoon hang is mijn moeder Anne – Fleur aan het verzorgen. Ons meisje heeft het moeilijk. Wanneer ze net in een schone romper is gestoken moet ze weer overgeven. En dan sla ik een noodkreet uit. Voor het eerst in mijn carrière als moeder raak ik in paniek. Ik heb dit wer-ke-lijk nog nooit meegemaakt. Zo’n klein kindje en zoveel kots! Ons kindje, ons meisje van zes weken jong, zo teer en zo in nood.

Twee dagen eerder…

Huize Koster jr. was veranderd in een ziekenboeg. Roy, Roderick en Noël – oftewel alle mannen – waren geveld door de buikgriep. Niet heel erg spannend, maar wel heel erg sneu. Dus deze mama stond de afgelopen week in de verzorgingsmodus. Hoewel het erop leek dat wij – alle dames Koster – de dans zouden ontspringen werd onze Anne-Fleur in de nacht van zaterdag op zondag toch nog ziek. En als ouders van vier kinderen raak je echt niet meer zo snel in paniek van een beetje kots. Dus zo nuchter als dat wij zijn.. verschoonden wij haar bedje en een paar uur later ook ons bed waarna wij weer over gingen op de orde van de dag. Je weet immers hoe dat gaat.. de één steekt de ander aan en de komende dagen ben je druk bezig met het pamperen van je kinderen, plus één (die plus één is natuurlijk je man).

De schrik zit er goed in!

Maandagochtend is de situatie van Anne-Fleur nog steeds niet veranderd. Ons meisje moet nog steeds overgeven en houdt amper iets binnen. Als ik Isabel naar school breng raak ik aan de praat met de moeder van een jongetje uit haar klas en al snel komen wij op Anne-Fleur. Ze hoort mijn verhaal aan en raadt mij aan om toch maar even contact op te nemen met de huisarts. Zij heeft een soortgelijke ervaring met haar kindje gehad en die werd destijds met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis opgenomen. Onder de indruk van haar verhaal, en lichtelijk in paniek, besluit ik toch maar even met de huisarts te bellen.

Op naar het ziekenhuis

In samenspraak met de kinderarts en een pakje O.R.S. – dit is een dieetvoeding om uitdrogingsverschijnselen tegen te gaan – gaan Anne-Fleur en ik weer richting huis. Vol goede moed stap ik binnen, wij gaan dit vervelende virus wel even bestrijden. Maar bij de eerste inname van de ‘medicatie’ gaat het al mis. Terwijl ik met het ziekenhuis aan de telefoon hang komt de kots er met golven uit en haar poep spuit de hele boel onder. De zure geur en de wit groene vloeistoffen komen mij tegemoet. Voor het eerst in mijn carrière als moeder raak ik in paniek. En dan sla ik een noodkreet uit. Ik heb dit wer-ke-lijk nog nooit meegemaakt. Ons meisje belandt in het ziekenhuis. Ik word overmand door emoties, want voor het eerst in mijn carrière als moeder gaat er een kindje van ons het ziekenhuis in. En natuurlijk is dit het beste, maar spannend is het wel.

Dat was schrikken

Na een spannende nacht in het ziekenhuis en een kleine terugval mag ons meisje de volgende dag weer met mij mee naar huis. Wat waren ze lief voor haar, voor ons, en wat hebben ze onze Anne-Fleur toch goed geholpen. Deze mama gaat samen met de O.R.S. de strijd tegen haar buikgriep aan.

Via deze weg wil ik alle lieverds bedanken voor hun medeleven en lieve berichtjes. Anne-Fleur doet het goed.