Ik heb geleerd en ik ben gegroeid

En dan ineens ben je kapot… Ik heb er nooit ruchtbaarheid aan willen geven. Niet in mijn blog, niet op Social Media. Die behoefte had ik simpelweg niet. Maar toen “Bedankt” veranderde in “Romy’s Choice” besloot ik meer van mijzelf te laten zien.

En hoewel ik van mening ben dat Social Media een positief platform moet zijn. Een medium waar mensen van gedachten kunnen wisselen, zich kunnen laten inspireren, is het zo af toe best goed als je je kwetsbaar durft op te stellen.

En dan ineens ben je kapot

Het is rond de klok van drie als ik besluit om toch nog maar een keertje naar de huisarts te bellen. Ik word wederom doorverbonden met de waarnemend arts. En als ik haar aan de telefoon krijg merk ik dat ze enigszins geïrriteerd is. Ik snap haar wel want het is al de zevende keer dat ik bel. Als ik haar uitleg dat ik serieuze klachten heb, vraagt ze mij vriendelijk doch dringend om haar niet meer te bellen. Ik mag een potje urine inleveren aangezien zij van mening is dat ik een urinebuis infectie heb.

En dan ben ik de wanhoop nabij. Ik vraag Roy om namens mij op te treden en zo belanden wij in het ziekenhuis. Er worden röntgenfoto’s gemaakt van mijn nek en binnen een maand lig ik op de operatietafel in het UMC.

Oeps…

Ik was een zogenaamd ‘spoedje’ en moest binnen een maand geopereerd worden om een dwarslaesie vanaf mijn nek te voorkomen. En aan de schade aan mijn zenuwen konden ze helaas niets meer doen.

Door de fixatie van mijn nek ben ik beperkt in mijn bewegingsvrijheid. Zo kan ik bijvoorbeeld mijn kin niet naar mijn borst brengen. Dat betekent onder andere dat ik niet kan knutselen met mijn kinderen. Ik mag niet meer springen, rennen en ga zo maar door. Dit foutje in mijn lichaam zorgde voor een hoop onzekerheid. Ik was kapot en hoe moest ik hiermee omgaan?

Wij wilden niet dat onze kinderen op welke wijze dan ook hinder zouden ondervinden van hetgeen ik heb. Dus na lang beraad besloten wij een nanny aan te nemen. Iemand die lekker kon knutselen met de kinderen, iemand die lekker kon ravotten met de kids. Iemand die onze kinderen alle aandacht kon geven. En zo kwam twee jaar geleden Finy in ons leven.

Isabel en Roderick

De verharding

De verharding onder vrouwen is te merken en dat is erg jammer. Ik denk dat Social Media daar een grote rol in speelt. Voornamelijk wij moeders voelen sterk de behoefte om aan anderen te laten zien hoe goed wij het wel niet doen. Maar de enige die daar uiteindelijk een oordeel over kunnen vellen zijn onze kinderen.

Ik doe niet mee aan de competitie “beste moeder van het jaar”. En hoewel ik voorheen gebukt ging onder mijn onderzekerheid aangaande Finy en de mening van anderen. Ben ik van mening dat iedereen het op zijn eigen manier doet. En je eigen manier is de beste manier. Het is alleen zo jammer dat het mij bijna twee jaar heeft gekost om dit in te zien.

Ik ben gegroeid in mijn ontwikkeling en als persoon. Dit jaar heb ik geleerd hoe ik uit mijn eigen kracht kan putten. En dat heeft mij positiviteit, kracht, zelfkennis en groei gebracht. Wij vrouwen moeten elkaar meer complimenteren, met elkaar samenwerken. Misschien moeten wij vragen durven te stellen om elkaar beter te begrijpen. En uiteindelijk snap ik de verwarring ook wel. Want als je altijd in vol ornaat de deur uitstapt dan heb je toch nergens last van? Of toch wel?!?

Heb je mijn interview in het online kindermodeblad Dress the Kids al gelezen? Zo niet, klik dan HIER