Boodschappendag

Het is rond de klok van half vijf als de file eindelijk is opgelost. Na dik een half uur vertraging kan ik door naar mijn eindbestemming.. de supermarkt. Het is weer boodschappendag en ik heb echt onwijs veel zin in witlof. Ja, zo ineens – net zoals (bijna) elke aanstaande moeder – heb ook ik last van zwangerschaps-creavings (oftewel vreetbuien). Ik heb onwijs veel zin in witlof met ham en kaas uit de oven met een lekker stukje kipfilet erbij. Ik kan me niet eens heugen wanneer ik dat voor het laatst gemaakt heb. Of nog erger, ik bedenk me ineens dat ik dit gerecht nog nooit heb gemaakt! Maar vandaag ben ik van plan dit heerlijke Hollandse gerecht op tafel te zetten.

De supermarkt

Zodra ik bij de supermarkt ben aangekomen gaat mijn maag vreselijk tekeer, wat heb ik een trek! Bij de ingang passeer ik een aantal mensen en ik hoop dat ze mijn knorrende maag niet hebben gehoord. Toch best vreemd dat je je druk kunt maken om een knorrende maag.. tja.. het is natuurlijk ook niet echt ladylike, dat gebrul vanuit je buik. Maar goed, weer over op de orde van de dag, de boodschappen!

Ik race langs de schappen en gooi alle benodigdheden in mijn mandje. Bij de kassa aangekomen leg ik mijn spullen op de loopband. Mijn heerlijke witlof, een stukje kipfilet en ga zo maar door. En dan… dan stuit de cassiere op een probleem. Het etiket van de kipfilet ontbreekt. Zijn collega wordt ingeschakeld om de kipfilet om te ruilen. En hoewel je als klant niets aan het ontbrekende etiket kunt doen, voel je je best knullig als er een hele rij mensen achter je staat te wachten.

Bedankt voor de wijze les!

Zijn collega komt aangelopen, kijkt op de verpakking en richt dan alle aandacht op mij. ‘Tja, mevrouw… er staat 900 gram op de verpakking en dit is natuurlijk GEEN 900 gram.’ Beteuterd kijk ik haar aan en ik zeg ‘Dat zie ik inderdaad, maar ik heb ook geen moment naar het gewicht gekeken.’ ‘Ik zag drie heerlijke stukjes kipfilet en die heb ik meegenomen’. En dan loopt de medewerker de winkel in.

Kennelijk had ik de pech dat de zogenaamde handige breekverpakking was gebroken en pakte ik in mijn snelheid 1 compartiment van 3 kipfilets mee. Maar om dan direct van een tiener een zogenaamde wijze les te krijgen… tja… dat viel mij toch echt verkeerd.

Heb jij ook weleens een soortgelijke situatie meegemaakt?

Waar is de klantvriendelijkheid gebleven? Of zegt iedereen tegenwoordig direct wat ie denkt?

Niet mijn favoriete bezigheid

Hoewel boodschappen doen niet mijn meest favoriete bezigheid van de week is.. kom ik er natuurlijk niet onderuit. Zonder boodschappendag, geen eten. En na 900 gram kipfilet en de rest van mijn boodschappen te hebben afgerekend, ga ik richting huis om mijn heerlijke recept op tafel te zetten.

Voor nu een fijne avond gewenst en tot de volgende keer!

Liefs Romy